Amerikan Shorthair, avcı bir kedi ırkıdır. Güçlü, dayanıklı, çevik ve simetrik bir yapıya sahiptir. Tatlı bir ifadesi, iri gözleri ve kibar burunları vardır. Kürkü kısa, kalın ve sert dokuludur. Derisi soğuk, nem ve yaralanmalara dayanıklı olacak şekilde kalındır. Düz, çizgili, alacalı, dumanlı, tekir ve beyaz renkleri mevcuttur.
Karakteri
Amerikan Shorthair, “ideal” kelimesi ile ifade edilebilir. Orta büyüklükte ve yapılıdır; ne çok sırnaşık ne de mesafelidir. Tembel değillerdir ama hiperaktif olduğuı da söylenemez. Amerikan Shorthair, kucakta olmaktan hoşlanır ama fazla yüz göz olmaz. Uyumlu bir mizacı vardır ve sessiz sesleriyle bilinir; sosyaldir, kolay eğitilir, diğer hayvanlara ve çocuklara iyi adapte olur. Tüy bakımı zahmetsizdir.
Kucaklanmayı sevmez; bağımsız ruhludur. Avcılık geçmişi nedeniyle, sağlıklı, güçlü ve zindedir. Sahibiyle oynamayı sevdiği gibi bir kağıt topu ile de eğlenebilir. Yaşlandığında bile aktif ve oyuncudur.
Çiftlik kedisi geçmişinden dolayı güçlü av iç güdülerine sahiptir. Oyuncak ya da gerçek olsun, fareleri yakalayıp öldürmekten zevk alır. Evde önünüze öldürdüğü kurbanları (oyuncak fare, sinek) getirip övgü ve ödül bekleyebilir.
Tarihi
Bu ırkın Amerika’ya ilk ne zaman pati bastığı bilinmemektedir. Amerika’da geliştirebilecek yerli ve doğal kedi ırkları bulunmadığından, Avrupalı göçmenlerle geldikleri düşünülmektedir. Bu ihtimali güçlendiren, Avrupalıların gemilerde tahıl ve diğer gıda maddelerini kemirgenlerden korumak için kedileri kullanmasıdır. Yani 1500’lerden bu yana Yeni Dünya’yı dolaşıyor olabilirler. Kediler, Amerika’daki ilk kalıcı İngiliz kolonisi olan Jamestown’da mevcuttu çünkü 1609’dan kalma yazılı bir kayıt, koloninin kedilerinden bahsetmektedir.
Mükemmel fare avcılıklarıyla kediler, Amerikan toplumunun çalışan üyeleri haline geldi. İşlev, formdan daha önemliydi ve kedilerin renk, desen ve vücut stiline pek dikkat edilmiyordu. O günlerde yaşam, hem kedi hem de insan için zordu ve bu göçmen kedilerin bünyeleri kaslı, sağlıklı ve dayanıklı olacak şekilde gelişti.
Avcılık sona eriyor
Zor zamanlar geçip, insanlar kedi formunun güzelliğine ilgi duymaya başlayınca, kediler birer avcıdan daha fazlası haline geldi. Amerikan Shorthair, 1800’lerin sonlarında Amerikalı kediciler tarafından çok sevildi. O zamanlar bu ırka sadece Shorthair diyorlardı. Daha sonra, Yerli Shorthair olarak yeniden adlandırıldı.
Komik ama kayıtlı ilk Amerikan Shorthair, 1900’lerin başlarında İngiltere’den ithal edilmiş, Belle adında turuncu bir tekir erkekti. Amerika doğumlu ilk Amerikan Shorthair’in (adı Buster Brown idi) tescili 1904 yılını buldu.
1960’larda Amerikan Shorthair’lere halen sokak kedisi muamelesi yapılıyordu ve yabancı ırkların ithali, Amerikan Shorthair’in lehine değildi. Kediciler, İran ve Ankara kedisi gibi ithal ırklara daha fazla ilgi göstermeye başlamıştı. İthal edilen kediler, Amerikan Shorthair’in saf kanlığını seyreltti. Amerikan Shorthair sevenler, bu ırkın doğal güzelliği, ılıman mizacı ve sağlığını korumak için özel bir üreme programı başlattı.
Melezlemeler
1950’lerin sonlarında, ırkı “iyileştirmeyi” ve yeni renkler bulmayı ümit eden çok sayıda yetiştirici, İran kedilerini Amerikan Shorthair’le melezlemeye başladı. Sonuç olarak, Amerikan Shorthair’in vücut stili ve kafa tipi değişmeye başladı ve tarz olarak daha İran kedisi gibi oldu. Yüz genişledi ve düzleşti, gözler yuvarlaklaştı ve kulaklar kısaldı. Bu ırkın doğal güzelliğini korumak için uğraşan yetiştiriciler, değişimleri görünce korktu.
Amerikan Shorthair standardı, melezlenmeyi men edecek şekilde yeniden değiştirildi. Eylül 1965’de, yetiştiriciler ırkın isminin “Amerikan Shorthair” olarak değişmesi için oy verdi.
Yepyeni bir isim ve yeni bir imaj ortaya çıktı ve cins nihayet itibar görmeye başladı. Aynı yıl, gümüş tekir desenli erkek bir Amerikan Shorthair, CFA (The Cat Fanciers’ Association) tarafından “En İyi Kedi” seçildi ve ırkın saygınlığı arttı. Günümüzde Amerikan Shorthair, Amerika’daki en popüler kısa tüylü kedi ırklarından biridir.
Yorum yap