Kedi kumunun tarihi
Kedi kumunun geçmişi aslında tesadüfidir. Kediler ve insanlar yüzyıllar boyunca birlikte yaşadılar. Çoğu kedi kendi başına dolaştı, avlandı ya da kafasına göre takıldı. Ancak 1940’ların ortalarında, evlerde yaşayan kedi sayısı artmıştı.
İnsanlar kedilerinin tuvaleti için gazete, soba külü veya çöp için kullandıkları kutuları kullanıyordu. Fakat bu kutular kötü kokuyu azaltmıyor, kedinin ayağına yapışan küller sağa sola saçıyordu.
Emici kedi kumunun keşfi
Amerika’nın Michigan eyaletinde ailesi buz, kömür, kum, fırınlanmış kil gibi şeyler satan bir işletmenin sahibi olan Edward Lowe, makine yağını emmesi için ürettikleri kilin, kedi çişini emmek için de iyi olduğunu tesadüfen fark etti.
1947’de bir gün, Lowe’nin kül kullanmaktan bıkan komşusu, ondan kedisi için biraz kum istedi. Lowe denemesi için komşusuna bir paket granül kil verdi. Komşusu kilin harika bir iş çıkardığını ve kötü kokuyu azalttığını, arkadaşlarının da kedileri için bu kumdan istediğini söyledi. Lowe, ürüne Kitty Litter adını vererek evcil hayvan dükkanlarına sattı ve daha sonra Tidy Cat marka kumu geliştirdi.
Topaklanan kedi kumunun gelişimi
1984’te, bir başka kazara keşif, kedi kumunun topaklanmasıyla sonuçlandı. Bir biyokimyacı olan Thomas Nelson mikroskobik olarak kili incelerken bentonit gibi bazı kil türlerinin idrarın dağılmasını önlediğini keşfetti. Bentonit fırınlanmadan kurutulduğunda daha iyi nem tutup topaklanıyordu.
Bugün evcil hayvan pazarında çok fazla çeşit kum satılmakta. Doğal, doğal olmayan, biyoçözünür ya da çözünmeyen pek çok kum çeşidi mevcut ve sağlıklı bir kum seçmek, kedi sahiplerinin bütçe hesabı yaparken gözden kaçırmamaları gereken önemli bir husus.
Yorum yap